Cando estamos xuntos, móvense as costuras da terra. Atopo a frase nunha carpeta, coa data ao lado. Non sei se ficara aí, esquecida mais endexamáis esquecida, ou se fora transformada nunha carta -no enverso hai algunhas variantes-, ou se resultara esmagada polo peso desa realidade que a cotío me combate...
Abro a carpeta, abro o arquivo que me explica, me salva e me resume:
Cando estamos xuntos, móvense as costuras da terra.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario