COMA ERROL FLYNN

Cando os demais dormen
avanzamos investidos nas naves da vitoria.

Un que se mergulla pra deter aquil outono
– tempo que non foi –
outro xurde á abordaxe, irmao de vento
non cairá a túa pel tan lenemente!
somos tantos e tan fortes
mágoa de acontecer, colleita de invisíbeis
cando che fuxe o día
e as augas en tumulto
erguen de tsunami mausoleo
eternas homenaxes só pra nós.

A lus da linterna faise esquiva
os deuses din que non, que saberán
unha folla do diario bórrase pra sempre
eiquí non se testemuñan máis naufraxios
eiquí gañar/perder non sabe a ren
esquece o medo quen carece de espranza
maltrata a vida quen habitou sen armas
de frente a aquil combate.

Mentras, os demais, tamén os deuses, dormen
cando nin sequera a terra nos agarda.


(De "Arre Demo, Xa!" Alí Omar, 2004)