ANYONE CAN BE A SEX PISTOL

Steve Jones
deume a guitarrazos
a miña adolescencia.

Johnny Rotten non me enbaloreceu
senón que sistematizou tristezas
desesperadamente, con sentido.

Glenn Mattlock
foi expulsado, coma min
desa horríbel forma de absurdo paraíso (o único).

E Paul Cook
pulsou a ritmo constante
un desastre de vida.



PD. Sid Vicious?
Que pintaba Sid Vicious nisto???


(De "O infinito tivo que torcer nalgunha parte". Alí Omar, 2003)